Роля дзіцячай літаратуры ў выхаванні дзяцей
Калі Ваша дзіця гаворыць няпраўду
Рухальная актыўнасць дзяцей у выхадны дзень
Развіццё граматычнага ладу маўлення ў дзяцей дашкольнага ўзросту
Роля_бацькоў_у_развіцці_белаврускага_маўлення.docx
Як_выхоўваць_хлопчыкаў_і_дзяўчынак.
Арганізацыя_ППД_дзяцей_дашкольнага_ўзросту
Сучасны_этыкет_і_выхаванне_культуры_паводзін_ў_дашкольнікаў.Развіццё_дзяцей_у_тэатралізаванай_дзейнасці.docx
Працоўнае_навучанне_дзяцей_у_сямі.docx
Матэматыка_для_дашкольніка.docx
Памылкі_сямейнага_выхавання.docx
Развіццё творчых здольнасцей дзяцей у выяўленчай дзейнасці
Як дапамагчы дзіцяці развіваць самастойнасць
Што значыць быць самастойным? Гэта значыць ажыццяўляць выбар па ўласным жаданні, самому прымаць рашэнні і несці за іх адказнасць. Калі дарослыя своечасова не задавальняюць патрэбы дзіцяці ў самастойных дзеяннях, часта ўзнікаюць капрызы, ўпартасць ці ж шкодная звычка да бяздзейнага стану, пастаяннага чакання дапамогі навакольных.
Рэкамендацыі бацькам па развіцці самастойнасці ў дзяцей:
1. Калі дзеці будуць упэўненыя, што заўсёды атрымаюць неабходную ім дапамогу, то адчуюць сябе больш спакойна і з часам у іх усё атрымаецца без удзелу дарослага.
2. Калі дапамагаць дзіцяці рэгулярна, у яго дзеяннях хутка выявіцца мэтанакіраванасць, якая выяўляецца ў захопленасці справай, жаданні атрымаць не любы, а менавіта патрэбны вынік. У выніку дзіця становіцца ўседлівым, настойлівым, арганізаваным. Няўдача не становіцца падставай адмовы ад задуманага, а прымушае падвоіць намаганні і ў выпадку неабходнасці нават звярнуцца па дапамогу.
3. Калі падтрымліваць зацікаўленасць у выкананні тых ці іншых дзеянняў і абавязкова хваліць дзіцяці, то ён з задавальненнем будзе гэта рабіць пасля сам. А звяртаючы ўвагу на правіны і прамашкі дзіцяці, вы даможацеся ад яго толькі ўпартасці.
4. Праяўленне самастойнасці спрыяе таксама правільны падбор мэблі (яна павінна быць зручнай, адпаведнай ўзросту), размяшчэнне прадметаў побыту (нізкія вешалкі для ручнікоў, нізка размешчаныя ракавіны, зручныя шафкі для верхняга адзення і г.д.).
5. Варта спецыяльна ствараць умовы, каб дзіця магло ўжываць свае веды ў жыццяі напрыклад, апрануць ляльку для прагулкі, загарнуць рукавы перад мыццём рук і г. д.
6. Неабходна паступова пашыраць кола абавязкаў дзіцяці: збіраць цацкі ў скрынку пасля гульні, расстаўляць іх па месцах, берагчы і ўтрымліваць у парадку вопратку і г. д.
7. Абавязкова ўлічваць ўзроставыя магчымасці дзіцяці. Так, асноўныя памылкі дарослых у выхаванні дзіцячай самастойнасці —дзве прама супрацьлеглыя тактыкі: гіперапека дзіцяці і поўнае устараненне.
У першым выпадку ў яго развіваецца інфантылізм, у другім — сіндром бездапаможнасці.
Як навучыць дзіця сябраваць
Паважаныя мамы і таты, калі ваш дзіця неахвотна ідзе ў дзіцячы сад і вельмі рады любой магчымасці не хадзіць туды; калі ён вяртаецца прыгнечаным, часта плача без відавочнай прычыны, скардзіцца, што яго крыўдзяць, што ніхто з ім не хоча сябраваць ці наадварот, не расказвае бацькам нічога пра дзяцей са сваёй групы або расказвае пра іх неахвотна, значыць, вам неабходна дапамагчы свайму дзіцяці наладзіць ўзаемаадносіны з дзецьмі.
1. Калі вы не ведаеце прычыны такіх паводзін, паспрабуйце паназіраць за дзіцем тады, калі ён знаходзіцца ў групе або на прагулцы так, каб ён вас не бачыў. Магчыма, вы адразу ўбачыце прычыну і зможаце лёгка яе ліквідаваць.
2. Абавязкова пагаварыце з выхавальнікамі, раскажыце аб праблемах, якія вас трывожаць у паводзінах вашага дзіцяці, папытайце іх дапамагчы.
3. Адной з прычын непапулярнасці дзяцей з'яўляецца іх няўпэўненасць у сабе. У гэтым выпадку бацькі могуць дапамагчы дзіцяці пераадолець пачуццё непаўнавартаснасці. Дзеці становяцца паспяховымі, калі яны ацэньваюць сябе станоўча. Каб павысіць самаацэнку дзіцяці, падайце яму магчымасць рабіць тое, чым ён можа ганарыцца, часцей заахвочвайце яго, рабіце ўсё разам, будзьце самі ўпэўненыя ў сабе і ў сваіх поспехах.
4. Паспрабуйце забяспечыць дзіцяці зносіны з іншымі дзецьмі па-за дашкольнай установы. Запрашайце іх у госці, уладкоўвайце святы, заахвочвайце зносіны дзіцяці з імі.
5. Не варта прыходзіць у дзіцячы сад і асабіста разбірацца з крыўдзіцелямі свайго дзіцяці. Дзіцяці варта навучыцца самастойна вырашаць свае праблемы. Але, прывучаючы дзіцяці да самастойнасці, важна не прапусціць сітуацыю, траўміруе псіхіку дзіцяці.
Увага! Калі сітуацыя зайшла занадта далёка, напрыклад, дзіцяці пастаянна зневажаюць або збіваюць — неадкладна рэагуйце! Агарадзіце яго на некаторы час ад крыўдзіцеляў і дапамажыце перажыць атрыманую псіхалагічную траўму. У крайнім выпадку, не бойцеся змяніць калектыў і пачаць усё з пачатку.